rüzgarın ışığı kırdığı mavide
çığlıklar karışır kırmızıya
al al olmuş yürekler
okyanusun derinlerinde ağlar
gözyaşlarındaki tuz dağlar okyanusu

onlar ki parmaklarıyla çeliği büküp
gözlerinin içinde eritenlerdir
sevdalarında güvercinlerin kanatlarında türkü yakanlardır

dünyanın en iyi şiirini yazmasalar da 
dünyanın şiirini yaratanlardır
senaryonun dibine vurup çıkamayan
estetiğin estetik olduğunu öğretenlerdir

onlar ki bir günebakan çiçeğinin içinde 
evreni doğurup, güneşi yeniden yeniden zapt edenlerdir
güvercinlerin gagalarında kendi içine kapanıp
rüzgara ters kanat açan karanfillerin peşinde koşanlardır.