Dedeme Mektup

Sahipsiz uçurumlarda kanat açan kartallar,

özgürlüğün kokusunu içlerinde hissederler.

İçimde çürümüş bir diş sızlayıp duruyor. Bir dişçi bulup çektirmem gerek, yoksa alıp beni gidecek. Gitsin ya da götürsün hiç önemi de yok, ağrısı dinsin yeter, iki de bir sızlayıp duruyor bıktım artık. Çekip gitse kurtulacağım gitmiyor ki, yerleşti, sanki davetsiz bir misafir gibi. Yoksa ben mi konuk ediyorum kendi mi geliyor, belli değil. Sıkıntıdan ölmek istiyorum. Çıkacağım bir dağın tepesine en kıyıdaki kayaya uzanacağım, al beni boşluk al bağıracağım al  beni de kurtar. Doğa boşluktan nefret edermiş, al beni kucağına al, al da sev, beni kurtar. Boşluk almazsa beni ne olacak onu da bilmiyorum. Çekip giderim artık, kendim de mi gelir, gelmez mi bilmiyorum.

Ne önemi var ki, rüyalarımda gördüğüm güvercinlerle karşılaşırım belki, dedem başından geçmiş hikayeleri anlatır, sahi dedem ne yapıyordur şimdi, yalnız tek başına çaresiz midir? Kim bilir ki, belki beni özlemiştir. Ne güzeldi bisikletinin arkasına bindirir işyerine götürürdü beni. Ah o güzel günler! Yoksa hepsi bir hayalden mi ibaret.

O otobüsle ben de gittim uzak şehirlere ve şimdi o uzak şehirde kaderim denen olasılıklarımı yaşamaya mahkumum. Bu muydu dede, bu muydu gideceğim şehir, yaşayacağım anılar. Hiç büyümeseydim keşke, kurtulma umudum hiç yitip gitmeseydi.

Çocukluğum, dedemin mezarı orda yalnız başına duruyor, üzerinde bir çiçek kalmış mıdır ki? Ya da ziyaret eden biri. Yok biliyorum, dedem rüyalarımda yok, bugünler ağlayacağım, ölmeseydin dede, neden öldün ki, bak karanlıklar hep devam ediyor, ölmeseydin düzenimiz bozuldu dede, ben yanında kalsaydım, hep çay söylerdim, mektupları postalardım inan yapardım, sen öldün dede hiç haber vermeden, ben senin bisikletine bindim senden habersiz, mezarına da gelmedim epey oldu. Beni affet dede, o güzel bahçenin yerinde şimdi terkedilmiş bir inşaat duruyor, bizi sen bıraktın dede tek başımıza, inan sen bıraktın. Bana bir mektup bile yazmadın dede, çift nüshalı, neden beni bıraktın dede neden?

Şimdi yüreğimde yitik anılar var, bahçende boş bir hayat duruyor. Hani yalın ayak köyden gelirmişsin ya, neden geldin dede neden? İçin hiç acımadı mı söylesene hiç? Sorular soruyorum dede kendime, yaşlanıyorum şimdilerde, üniversiteyi bitirdiğimi göremeden öldün dede, inanamadım. Bana hiç aşktan sevgiden söz etmedin dede, neden? Korktun mu? Terkedildim dede kendimi terk ettim. Yanına gelebilsem ne güzel konuşuruz değil mi hayattan? Ölüler ne konuşur ki, değil mi dede, değil mi?  

saçların  güneşten kalma ay parçası

gözlerin yeşil ovaların görüntüsü

nereye baksan yaşam

kapatsan gözlerini  hayali bir liman

sığınır kalır göçmen kuşlar

mevsimlere inat gölgen bahar

sarı yapraklarla örersin geçmişi

sevdan gelecekte yitik

Yorumlar