toprak sahibini gözler hasat mevsimi geldi mi duvarlar örülür birer-birer dostların düşmanların üstünü örter

yazdığım ne  varsa her harfi birer birer çıkarın geride kalan boşlukları haneme yazın adresim sorulmazsa bilin ki yalnızım

“Bu akşam ölürüm, sen beni tutamazsın…” 1977-1980 yılları arasında Ceyhan Yaltır Kardeşler Ortaokulu’nda okudum. O sıralar bizim oralarda kan gövdeyi götürüyordu. Biz yarı genç - yarı çocuktuk, önce ne olduğunu anlayamadık. Sonra mahalle’de abilerimizin silahlı çatışmalarına şahit olduk. Kimin kimi neresinden vurduğu belli değildi. Sonra, abilerimiz birer birer öldüler. Üzülmek erkekliğin şanına yakışmazdı, Çukurova’da. Üzülemedik. Ağlamak bize yasaklanmıştı, ağlayamadık. Müslüm dinledik, Ferdi Tayfur’la akşam güneşinin batmasını bekledik. Eskimo sattık, şans-kader oynattık.

Yılan Kale - Adana-Ceyhan_Misis Çukurova'da Yılan Kale diye bir kale var, Misis'le Adana arasında bir yerde tüm ovayı görür. Yakınlarında da Kokar diye bir yer vardır, Kokar denilen yer, gerçekten kokan bir yer, kükürt kokar, çürük yumurta kokusunda bir yer. Ta uzaktan kokusu insanın burnunun direğini kırmaya yeter. Çocukken mahallede bisikleti olan tüm çocuklar oraya giderdik. Ben hiç sevmezdim kokusunu. Zaten yumurtayı da sevmem, ne kadar tavuk beslesem de, civciv alıp büyütsem de hayatımda yumurta yediğimi anımsamam. Ben küçükken, sanırım bir yaşlarında, annem ha bire yiyeyim diye ağzıma dürtmüş ben de tiksinmişim. Kendimi bildim bileli yumurta yemedim.

I am shaking off the long night off mu shoulders, a desperate loneliness Remain after the torn out paths ,there it brings with it a ball through Streets we played hide and seek on, we would gathers stars falling on to the chimney at summer nights, though.

To the Imaginary Love Scene II The tragicomic scene of the one –reeler film about the protagonist of the imaginary love scriptwriter heading on to catch all the stars in the universe …..

kocaman bir yalanın neresinde dursan her yeri kocaman yürek yarası haline geliyor kaçsan peşinde köpekler kovalasan kocaman yalnızlık hangisine kavuşsan tarifsiz göç yaşadığın

Müslüm'den çıktık yola Pink Floyd’da verdik mola “Görünüm ile öz aynı olsaydı bilime gerek kalmazdı”, K. Marx Bu yazı Müslüm ölmeden iki sene önce yayımlanmıştı (Koridor Kültür Sanat Edebiyat Dergisi Sayı 19, 2011)