Tübitak e-kitap İstatistiğe Giriş I - II

Sevgili Şair Yazar Yılmaz Odabaşı'nın şiir kitabımın arkasına yazdığını paylaşıyorum. Edebiyat camiasından beni en iyi anlayanlardan birisi oldu.

Kimsesiz Şiirler

Sahipsiz uçurumlarda kanat açan kartallar, özgürlüğün kokusunu içlerinde hissederler.

çığlıklar atıyorum güneşin terkedip gittiği boşluğa karanfilleri teker teker soyuyorum geceden ellerine bırakamadığım nergislerden boşluğa düşüyorum sırılsıklam acıların içerisinde yoksullaşıyorum

toprak sahibini gözler hasat mevsimi geldi mi duvarlar örülür birer-birer dostların düşmanların üstünü örter

yazdığım ne  varsa her harfi birer birer çıkarın geride kalan boşlukları haneme yazın adresim sorulmazsa bilin ki yalnızım

“Bu akşam ölürüm, sen beni tutamazsın…” 1977-1980 yılları arasında Ceyhan Yaltır Kardeşler Ortaokulu’nda okudum. O sıralar bizim oralarda kan gövdeyi götürüyordu. Biz yarı genç - yarı çocuktuk, önce ne olduğunu anlayamadık. Sonra mahalle’de abilerimizin silahlı çatışmalarına şahit olduk. Kimin kimi neresinden vurduğu belli değildi. Sonra, abilerimiz birer birer öldüler. Üzülmek erkekliğin şanına yakışmazdı, Çukurova’da. Üzülemedik. Ağlamak bize yasaklanmıştı, ağlayamadık. Müslüm dinledik, Ferdi Tayfur’la akşam güneşinin batmasını bekledik. Eskimo sattık, şans-kader oynattık.